ผญา
คำผญา
**..เจ้าสังปลูกดอกซ้อน  ซอนดอกบัวบก 
 กกบ่ทันฝังแหน้น  สังมาจีจูมดอก  
ฮากบ่ทันหยั่งพื้น  สังมาปลิ้นป่งใบ..**

**..เฮียมนี้คือดั่งนาไฮ่หล่ง
บ่สมโพนขี้หมาจอก
นานอกบ้าน
บ่สมบ้างดากควายดอกตี..**

**..อย่ามาตั๋วะให้หล่ม  ตกหล่มดินทราย
ตั๋วะให้กำดินทราย  หว่านลงในน้ำ
เฮ็ดให้เฮียมหลงหล่ม  ตกตมทังหล่ม
ตั๋วะให้คาดลาดล้ม  กลางบ้านมื่นชะเล..**

**..ตาบอดแจ้ง  บ่ฮู้ฮ่อมทางเดิน
คันบ่แยงเงาหิน  ซิบอดตายเท่าเถ้า..**

**..ข้าสิบครัวใช้กินให้แหลก
แขกขึ้นเฮือนเอาไม้กวาดลงล่าง
กะต่าห่างงุมไว้ให้ถี่
วอกซิหนีให้ผูกวอกไว้
ลิงซิหนีให้ผูกลิงไว้
ผูกได้แล้วให้ไปไหว้สัพพัญญู
แม่นว่าเฮียนพันครู  ก็ดั่งเดียวกันนั้น..**

**..โลโภ  โทโส  โมโหนี้คือไฟเผาแผ่น
คันมันลุกลวกไหม้  ดินฟ้าบ่ยัง..**

**..คาดซิได้ไหลมาอ่องล่อง
คาดซิบ่ได้ไหลน้ำล่องไป
คาดซิได้บินมาคือนกเจ่า
คาดซิบ่ได้บินเจ้ยเจิดหนี..**

**..คึดฮอดน้อง  นอนกรองน้ำตาหลั่ง
คันแม่นพังจั่งส้าง  ซิเพม้างตั้งแต่โดน..**

**..คุณพ่อ ท่อภูเขากล้า   คุณแม่  ท่อฟ้ากับแผ่นดิน..**

**..อัศจรรย์ใจเด้ อกซิเพแตกแล่ง
ยามมื้อเซ้า มื้อแลง 
มีแต่คึดฮอดน้อง
หมองเศร้าอยู่ง่วมเหงา..**

**..ให้ข่อยไลลืมเจ้า  บ่มีไลลืมง่าย
ฟ้าบ่หงาย  ดินทรายบ่ปลิ้น
หินอยู่น้ำ  ฟูขึ้นแม่นบ่ไล..**

**..บุญบาปนี้เป็นคู่คือเงา  เงานั้นไปตามเฮาซู่วันบ่มีเว้น
คันว่าเฮาพาเล่นพามันเต้นแล่น  พามันแอะแอ่นฟ้อน  เงานั้นกะแอ่นนำ
คันเฮานั่งย่องย้อ  เงากะนั่งลงตาม  ยามเฮาเอนหลังนอน  กะอ่อนลงนอนด้วย
คันเฮาโตนลงห้วยภูผาหลายหลั่น  ขึ้นต้นไม้ผาล้านด่านเขา
เงากะติดตามเกี้ยว  เกาะเกี่ยวพันธะนัง  บ่ได้มียามเหินห่างกันได้
..อันนี้  ฉันใดแท้ทังสองบุญบาป  มันหากติดต่อก้น  ตามส้นผู้ทำ..**

**..อัศจรรย์ใจจ้อย  ไก่น้อยไห้กินนมนำกา
หมูหมาไห้กินนมนำเสือโคร่ง
ของศัตรูกันแท้ๆ..สังมาไห้แอ่วกันเด่น้อ..**

*******
สายพระธรรมบ่ยุบหย่อ  
ยังแตกหน่อแนวแหนง
สืบทอดแพงเพียรถนอม
กล่อมกลมเกลียวฝั่น
สายพัวพันแพงเซื้อ
เครือเดิมบ่หลุดหล่า
สายศรัทธาบ่เสื่อมเศร้า
ธรรมพระเจ้าบ่เสื่อมสูญ..